Wens voor het nieuwe jaar
Wens voor het nieuwe jaar van Aaltje van Zweden
Na afloop van de eindejaar yogales leest de docent een parabel voor over een Indiase waterdrager. De drager loopt iedere dag eenzelfde route naar zijn meester, gebukt onder een juk met twee emmers water. Een van de emmers is gebarsten en beschouwd zichzelf als een mislukking. "Ik schaam mij” zegt de emmer. ”Waarom?" vraagt de waterdrager. "Omdat jij door mijn gebrek maar een halve portie water af kan leveren. Door mijn falen moet jij zo hard werken en krijg je niet het volle loon voor je inspanning”. De waterdrager heeft medelijden en zegt troostend: “Heb je je wel eens afgevraagd waarom er van die prachtige bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Ik wist altijd al dat je een beetje lekte en heb daar mijn voordeel mee gedaan. Daarom heb ik bloemzaadjes geplant aan jouw kant van de weg en elke keer als we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. En daardoor kan ik prachtige bloemen plukken om daarmee de tafel van mijn meester te versieren. Als jij niet zou zijn zoals je nu eenmaal bent dan zou zijn huis er niet zo prachtig uitzien.”
Ik voel een merkwaardige trilling ergens rond mijn borstbeen, komt vast door ontspanning van de spieren. Of zijn het de waxinelichtjes die overal staan, de warme kruidenthee en chocolaatjes die worden uitgedeeld? De docent leest nog een verhaaltje voor van Kikker en Haas. De sfeer is zacht, contemplatief. Mijn gedachten dwalen naar een zonovergoten middag afgelopen herfst. Benjamin zit naast Jaap in de auto, ik zoals gewoonlijk op de achterbank. Wij rijden langs het Papageno Huis in Laren. Diezelfde trilling welt op en zonder na te denken bedank ik Benjamin voor wat hij voor ons betekent. Hij zet Andre Hazes zachter en vraagt afwachtend “Ja?”. Ik schakel snel want ik wil voorkomen dat Ben zich te veel gaat verbeelden. Maar ik zie hem aandachtig luisteren. Ik waag het erop “En weet je, als jij niet zou zijn zoals je nu eenmaal bent dan zou het Papageno Huis er niet zijn geweest. Dus dank je wel, want daarmee zijn meer kinderen en jongeren zoals jij geholpen”. Benjamin zegt niets maar hij zit overduidelijk te stralen, dat kan ik zelfs aan zijn achterhoofd zien.
In 2020 werken wij verder aan de uitbreiding van muziektherapie, vroegdiagnostiek en andere Papageno Huizen in Nederland. Ik neem mij voor Benjamin ieder nieuw jaar een verhaaltje te vertellen. Zie je overal die auto’s met muziekinstrumenten rijden? Zie je die prachtige Papageno huizen groeien aan jouw kant van de weg? Dat komt omdat jij nu eenmaal bent zoals je bent en daarmee doen wij ons voordeel. Kan mij het schelen dat hij naast zijn schoenen gaat lopen. Hij verdient het en met hem alle kinderen en jongeren met autisme. Ik wens hen voor dit nieuwe jaar dat zij daadwerkelijk ervaren dat zij een onmisbare bijdrage aan de samenleving leveren.